Dzisiejszego dnia, przed chwilą dosłownie wróciłem z koncertu KDS’ów. Koncert był nawet dobry, bardziej ze względu na atmosferę, bo strona artystyczna jak sami członkowie kapeli stwierdzili trochę kulała. Zostałem pozdrowiony w finalnej piosence, później poszliśmy do KFC, aby w końcu przed kolejnym dniem, bardzo szybko się zbliżającym wrócić do domu.

Przed koncertem miałem okazję uczestniczenia w imprezie integracyjnej staszicaków. Naprawdę mili ludzie są w mojej szkole, zarówno starsze roczniki jak i klasy pierwsze. Dobrze zrobiłem wybierając I LO, naprawdę warto było.

Jak zauważyliście chronologia tego wpisu jest odwrócona… Opisuję od końca do początku. Tak jakoś wyszło;) Teraz coś co wniesie wiele uśmiechów na wasze pyszczki. Otóż Żółw, wczoraj, gdy wracaliśmy sobie do domu, przez skrzyżowanie Warszawska/Racławickie/Kraśnicka wyrecytował świetny wierszyk. Dawno się tak nie uśmiałem. Z Szalem postanowiliśmy za punkt honoru ułożyć do niego muzykę. Jako, iż miałem z 10 minut przed wyjściem na imprezkę, to na szybko nagrałem śmiechowy utwór. Ludziom tak podpasował, że dziś po koncercie wepchnęli mnie na scenę i wymogli, abym zaśpiewał piosnkę. Udało to się częściowo, bo po chwili ekipa sprzątająca ze sceny sprzęt odłączyła piecyk Marshalla, na którym grałem. Tak czy inaczej nagrana przeze mnie wersja piosenki prezentuje się tak: